معنی قشون جنگی

ارتش

ارتش، سپاه

مجموعه سپاهیان

حشر

قشون. [ق ُ] (ترکی، اِ) لشکر. گروهی از فوج. (آنندراج). درحقیقت این کلمه بدون واو است و واو را برای اظهار ضمه در ترکی نویسند و فارسیان اکثر قشون را به واو معروف خوانند. (آنندراج) (بهار عجم).
- امثال:
مثل قشون بی سردار.
مثل قشون شکسته.

قشون. [ق ُ] (اِخ) دهی از دهستان قیس آباد بخش خوسف شهرستان بیرجند در 53 هزارگزی جنوب خوسف و سرراه مالرو عمومی سرچاه. موقع جغرافیایی آن دامنه و هوای آن معتدل است. سکنه ٔ آن 50 تن است. آب آن از قنات و محصول آن غلات و لبنیات و شغل اهالی زراعت و مالداری و کرباس بافی است. راه مالرو دارد، و از خوسف میتوان اتومبیل برد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

قشون کشی. [ق ُ ک َ / ک ِ] (حامص مرکب) لشکرکشی.

قشون کشیدن. [ق ُ ک َ / ک ِ دَ] (مص مرکب) لشکر کشیدن.

(قُ) [تر.] (اِ.) سپاه، لشگر.

ارتش، جند، جیش، خیل، سپاه، فوج، لشکر

مجموع سپاهیان یک کشور، ارتش،
سپاه، لشکر،

مربوط به جنگ،
دارای کاربرد در جنگ: سلاح جنگی،
جنگجو، جنگنده،
(قید) [مجاز] با سرعت زیاد، شتابان،

لشکر، گروهی از فوج، ارتش

‎-1 (صفت) منسوب به جنگ لوازم جنگی، (صفت) رزم آور جنگنده حربی.

سالار

539